Oyalanma, erteleme uzmanlarına, “Yapmam gereken işe bir türlü başlayamıyorum, başlasam da bitiremiyorum.” diyenlere dev hizmet! 😁
Gözünüzü korkutan her türlü işe rahatça uygulanabilecek MÜTHİŞ kolay bir teknikle tanıştırmak istiyorum bugün sizi : Huzurlarınızda, Oyalanma-Savar! Temelini, harekete geçebilmek için gereken o büyük enerjiyi minimuma indirme kuralından alıyor. Böylece önce harekete geçmenizi, sonra da “harekette kalmanızı” sağlıyor kendileri.
Patenti bende mi bilemiyorum, mutlaka benden önce birçok kişinin aklına gelmiştir fakat özellikle son birkaç senedir “Off, kim yapacak bunca şeyi” diye sızlandığımı fark ettiğim her anda kendime hatırlattığım can kurtarıcım o benim.
Bu gönderiyi Instagram’da gör
Neyse, çok konuştuk. Hemen nasıl uygulanıyormuş bu teknik kısaca anlatayım.
🌿 Her şey “Atabileceğin en küçük adımı belirledin mi bu iş için?” sorusuyla başlıyor.
🌿 Cevabımız hayırsa, önce bu en küçük adımı belirlememiz gerekiyor. Diyelim ki koskoca bir tez yazma görevimiz var ve bugünlük bu devasa işi tamamlama yolunda seçtiğimiz en küçük adım bir onam formu hazırlamak.
🌿 Şimdi en küçük adım cepte. Sıradaki sorumuz “Aksiyona geçtin mi?”, yani “Bu belirlediğin en küçük adımı tamamlayabilmek için bir şeyler yapmaya başladın mı?”.
🌿 Bu soruya cevabımız evetse, harika. Hiç bozmuyoruz, aynen böyle devam ediyoruz.
🌿 Peki ya cevabımız hayırsa, yani en küçük adımı belirlemişsek fakat bir türlü üzerinde çalışmaya başlayamadıysak? O zaman anlıyoruz ki bu en küçük adım sandığımız şey, aslında en küçük adım değil. Yani bu adım hala büyük miktarda enerji gerektiriyor ve gözümüzü korkutuyor. Dolayısıyla ne yapıyoruz? Daha da ufaltıyoruz bu adımı, miniminnacık bir adım yapıyoruz! Onam formu hazırlama örneği üzerinden devam edersek, “Google’ı açıp arama butonuna onam formu yazmak”, yeni miniminnacık adımımız olabilir mesela. Bu miniminnacık adımın çok az bir enerji gerektirdiğine dikkat edin. Zaten harekete geçememekten şikayet ediyorsam, bundan birazık daha fazla enerji gerektiren her görev, erteleme davranışına ortaya çıkaracaktır.
🌿 Şimdi tekrar kontrol ediyoruz, “Aksiyona geçtin mi?”. Eğer cevabımız evetse, harika.
🌿 Bundan sonra tek yapmamız gereken her bitirdiğimiz miniminnacık adımdan sonra bir yenisini eklemek. Oyalanmaya başladığımızı fark ettiğimizde de (yani cevabımız hayırsa) adımı yeniden küçültmek.
🌿 İşte bu kadar! Harikasınız! Oyalanma-Savar’ı tıkır tıkır işletiyorsunuz 🙂 Son olarak eklemek istiyorum, belki o gün için koyduğunuz ve başlangıçta küçük sandığınız hedefi tamamlayamayabilirsiniz atmayı başardığınız miniminnacık adımların toplamında. Fakat unutmayın, bir lokmanın yarısı kadar kat ettiğiniz o yol, hiç yol kat etmemekten çok daha iyi hissettiriyor. Motive ediyor, güç veriyor. “En azından bugün bunu yaptım.” dedirtiyor. Öyle ki, bazı günler “Yeter ki bir cümle, hatta bir kelime yazayım.” diyerek oturuyorum tezimin başına. Hemen hemen her zaman da gerisi geliyor zaten. Sebebini, kibrit metaforuyla açıkladığım aktivasyon enerjisi kuralı paylaşımını hatırlayanlar anlamıştır mutlaka 😉